OUTROS MUNDOS. VIAXE POLO SISTEMA SOLAR DA MAN DE MICHAEL BENSON.

Entre o 17 de setembro e o 3 de outubro o alumnado dos tres grupos-aula de 1º de ESO e o de Bioloxía e Xeoloxía de 4º ESO tivo ocasión de facer unha visita guiada gratuita á exposición Outros mundos. Viaxe polo sistema solar da man de Michael Benson, da Fundación “la Caixa”.

Esta exposición fotográfica pon de manifesto que o legado visual de máis de seis décadas de exploración planetaria con robots foi conformado na nosa época, mais terá unha importancia duradeira no tempo. Aínda que é, sen dúbida, o resultado dun esforzo permanente de carácter científico e técnico, a obra Otherworlds do artista Michael Benson sitúa ese legado no ámbito da cultura (das artes, e en concreto da fotografía).

Tras miles de anos de especulación sobre a natureza dos puntos de luz móbiles que os antigos gregos denominaban πλανήτης (“vagabundos”, “errantes”; en latín, planētēs), por primeira vez descóbrese boa parte do sistema solar aos ollos humanos. Benson busca imaxes individuais en branco e negro que, a través de diferentes filtros, tomaron as naves enviadas ao espazo remoto. Despois combínaas para crear imaxes en cor e mosaicos, e con ducias e mesmo centenares destas imaxes fai panorámicas, sen descontinuidades e de gran formato, que actualmente están fóra do alcance directo dos humanos.

O resultado deste traballo confirma de maneira gráfica a verdade daquela afirmación utópica de carácter programático que en 1912 fixo Konstantín Tsiolkovski, o visionario ruso dos voos espaciais: “A Terra é o berce da humanidade, pero non se pode vivir nun berce para sempre”.

O alumnado de 4ºB+C de ESO comezou as visitas o martes 17 de setembro ás 12 h. Cristina guiounos pola mostra, comentando unha manchea de curiosidades sobre as fotografías.

O seguinte texto é a aportación de Samuel Barreiro Pérez e Sara Fernández Prado, alumnos de 4ºC de ESO, logo da visita:

Os días 17,18 e 25 de setembro e o 3 de outubro, o alumnado de primeiro de ESO, e, o de cuarto de ESO que escolleron como optativa a materia de Bioloxía e Xeoloxía, fomos a unha exposición na Avenida de Pontevedra durante as dúas horas seguintes/anteriores ao recreo, onde nos contaron diferentes curiosidades e características de todos os planetas do sistema solar e dalgun satélite. Esta exposición pareceunos moi interesante porque contáronnos curiosidades dos diferentes planetas do sistema solar; como tamén falamos do Sol, que ten pequenas explosións que é o que vemos desde a Terra como as auroras boreais. Tamén falamos dos satélites destes planetas ou do caso tamén de Plutón que xa non é considerado un planeta, pero hai curiosidades del, coma que tarda 247 anos en dar unha volta completa ao Sol; tamén que Urano fai a rotación a sí mesmo verticalmente en vez de horizontalmente coma o resto dos planetas; outra curiosidade é que Marte é un planeta que contén auga xeada, que aínda que teña condicións parecidas á terra a atmosfera de marte é moito máis débil ca da Terra e isto levou a que non se dean as condicións óptimas para que houbera vida e a auga fique xeada en vez de líquida aínda que se cree que antes esta auga era en realidade líquida.

O mércores 18 ás 11 h foi o turno de 1ºC de ESO.

Unha hora máis tarde, o alumnado de 4ºA de ESO desfrutou da exposición.

Saga Estévez Díaz, alumna de 4ºA de ESO, redactou o seguinte texto sobre a actividade:

O dia 18 de setembro o alumnado de 4ºA ESO de Bioloxía foi visitar a exposición “Outros mundos. Viaxe polo sistema solar da man de Michael Benson”. Cristina, que era a nosa guia, comezou ensinándonos o Sol, unha estrela composta por gases quentes. A continuación explicounos que as tormetas solares tiñan efectos sobre a Terra como por exemplo: inflúen nos campos electromagnéticos, pero sobre todo a formación das auroras borais; debido a que a enerxía do Sol impacta contra a atmosfera, e esa atmosfera produce luces e xenera as auroras boreais. Logo, vimos unha foto na que todos pensábamos que era a Lúa (¡caimos na pregunta trampa!), pero resultou ser Mercurio. Comentou que ambos parécense porque son rochosos e porque non teñen atmósfera, e calquer impacto que chegue a eles vai quedar alí rexistrado. Un dato curioso que aprendemos foi que hai máis temperatura en Venus que en Mercurio, estando Venus máis lonxe do Sol. Comentounos que isto débese a unha atmosfera que produce un efecto invernadero moi grande, entón aumenta máis a temperatura, ademais de ter unha gran actividade volcánica e unha presión atmosférica moi alta. Soprendeunos que en Marte a pesar do seu ceo amarelo hai unha temperatura de -55 graos. Ata o momento só mandaron sondas para sacar fotografías e así obter máis datos sobre este planeta tan similar ao noso. De feito, estas sondas deixaron a marca das rodas. Sabemos que Marte nalgún momento tivo auga líquida pero a súa atmósfera non soubo retela. Urano tamén ten aneis, ten unha cor azul moi característica polo gas metano. Ten unha superficie moi lisa porque ten uns ventos moi rápidos. Este planeta non rota coma a Terra (de forma vertical) senón que rota horizontalmente, o motivo é que algo nalgún momento chocou contra él e por iso quedou neste ángulo de rotación. Tarda 84 anos en dar unha volta completa ao Sol. Plutón non cumplía coas características que tiña que cumplir para ser un planeta. Para ser un planeta maior non pode haber outros elementos arredor da súa zona, excepto os seus satélites. No caso de Plutón isto non se cumpre ademais de que atópase no cinto de Kuiper. O máis característico de Plutón é o seu “planeta dobre” porque ten un satélite moi grande (Caronte). Unha curiosidade é que según xira Plutón tamén vai xirando Caronte, polo tanto nunha zona de Plutón sempre veríamos a Caronte, mentres que na outra non veríamos o satélite.

O mércores 25, ás 11 h, 1ºB de ESO visitou a mostra.

E o xoves 3 de outubro ás 10 h, 1ºA de ESO foi o encargado de rematar as visitas do noso centro a esta interesante iniciativa.